‘Ah, jullie gaan ons verraden’, was de reactie van enkele van mijn teamgenootjes toen ik bekend maakte dat ik samen met enkele andere teamgenootjes een suples op de Lentse Plas ging nemen. Dat laatste was dan nog een pleister op de wonde, want ander water dan ‘onze’ Spiegelwaal.

Zelf zag ik dat verraad niet zo, want hé, suppen is ook watersport, ook al suppen deze watersporters soms nét bij het (ons) vlot waar jij op dat moment wilt aanleggen; het leven is soms een kwestie van geven en nemen.

En wat is dat suppen leuk zeg, in sommige opzichten zelfs genoeglijker dan roeien. Je kunt de sup bijvoorbeeld zo onder je arm meenemen naar het water en het allerbelangrijkste: je mag de peddel(s) gewoon peddels noemen!

Verder is het binnen een kwartier geleerd en verbeter je er roeivaardigheden als balans houden en je blad precies op de juiste hoogte in het water steken op uiterst eenvoudige wijze mee. Tevens worden je armspieren er enorm door versterkt (je benen hoeven niets anders te doen dan balans te houden, beeld je dat eens in!) en moet je je ogen een meter naar boven vooruit laten kijken. De enige keer dat ik dat niet deed (een teamgenootje zei ‘hé, je kunt zo bij de waterwoningen naar binnen kijken’, wat ik natuurlijk prompt niet kon laten), lag ik meteen in het water. Jaja, curiosity kills the cat. Keiharde sport toch.

En natuurlijk heb ik ’s middags na de les meteen een supboard gekocht. We waren namelijk zo’n beetje de enige inwoners van Lent die niet zo’n board in de voor- of achtertuin hadden. We horen er nu weer bij! En wat was ik blij dat ik tijdens de overstromingen, toen er niet geroeid kon worden, lekker tóch kon watersporten, zelfs een keer sunset supping in plaats van de de sunset rowingsessies die we soms op de dinsdagavonden houden.

Of je me binnenkort ook een keer op de Spiegelwaal op een sup voorbij zult zien glijden? Vermoedelijk niet, want tja, een beetje druk met al die roeiboten daar he?

Monique