Toen ik hier begon met roeien – het lijkt al weer eeuwen geleden, maar ik ben echt nog maar twee maanden officieel lid – kregen wij als groepje de Phaedra toegewezen. Een stoere, zware houten boot die ik inmiddels ook zelf mag huren via het botenboek; we gaan vooruit.

En tijdens de beginnersmixweekenden heb ik ook de Juno wel eens mogen bevaren. De Juno zie ik echter niet meer; het schijnt dat die momenteel gerepareerd (of moet ik zeggen: gerestaureerd?) wordt. Dat is jammer, want eigenlijk vaar ik liever in de Juno. Niet dat het per se een betere boot is, maar de naam staat me gewoon meer aan; zij was in de Romeinse mythologie immers de beschermgodin van het huwelijk en stond vrouwen tijdens de barensweeën bij.

Dit in tegenstelling tot Phaedra; dat was een gemene, tot overspel geneigde, leugenachtige vrouw. Ze was namelijk getrouwd met Theseus en wilde haar stiefzoon Hippolytus verleiden, maar die ging niet in op haar avances, iets wat ze niet kon verkroppen. Ze zette het hem betaald door hem van een #metoo'tje te beschuldigen, iets waar ze later spijt van kreeg en waardoor ze nog maar één mogelijkheid voor zichzelf zag: zich te verhangen.

Het lot wilde dat ik als groentje meestal in de boot met de naam van deze tragische vrouw moest varen; veel heb je immers niet te eisen als beginner. Soms meende ik zelfs een wurgend geluid uit de boot te horen.

Enfin, toen kwamen de coronamaatregelen (zou Phaedra daar soms de hand in hebben gehad?) en werden we veroordeeld tot het varen in eenpersoonsboten. Uiteraard was ik benieuwd naar welke tragische helden en heldinnen de beginnerskiffs genoemd waren bij onze vereniging.

Ik zocht het op en tot mijn opluchting heten deze boten gewoon Jan en Gilles. Kijk, zo kan het ook, al weet ik natuurlijk niet wat Jan en Gilles op hun kerfstok hebben gehad! Inmiddels zijn daar de Edons bijgekomen en ook bootnamen van deze soort boten (Koeskoes, Kangoeroe, Kea en Possum) klinken eerder veilig dan tragisch.

Corona heeft zo z'n voordelen.

Monique Schoutsen